İnsanlık Alemini Tehdit Eden En Büyük Tehlike; “EGOİZM!”

Yoksa, ne çiçek açan ne de meyve veren bir ağaç mı olsaydım;
çünkü verimli olabilmenin sancısı, kıraç olmaktan ağırdır;
ve eli açık zenginin çektiği acı dilencinin sefaletinden beterdir.
 Halil Cibran 

Değerli Gazeteci-Yazar Haşmet Babaoğlu, bir yazısında geçen, aşağıdaki cümle ile günümüz insanının ruh halini ne kadar net fotoğraflamış! İtirazı olan var mı?

“Günümüz insanının en büyük korkusu, keyfinin kaçması... Bu yüzden içindeki merhamet ve adalet duygusu kaçıp gitmiş!”

Artık insanlar birbirlerine hal hatır sormaktan bile korkuyorlar; dert yanar, şikayetlenir, keyfimi kaçırır diye! Yanına yaklaşandan da adeta ürküyorlar, bir şey ister korkusuyla!

Zamanımız insanının en önemli derdi nedir?

Yalnızlık!

Başkalarının derdini dinlemekten imtina eden veya imkanı varken kendine el açanların maddi manevi ihtiyacını gidermekten uzak duran insan, gün geliyor kendi derdini açacak ya da bir ihtiyacı olduğunda başvuracak birilerini maalesef bulamıyor!

Zamanımızda, çılgın-vahşi bir canavar gibi hızla kabarıp büyüyen egoizm şuan insanlık için en büyük tehdit durumundadır. Egoist düşünce, bireylerden başlayıp, toplumları hatta devletleri bile etkisi altına almıştır. İnsanlığın halini görüyoruz; haberleri izlemekten korkuyoruz, haber bültenlerinin sonunda içimiz kararıyor, yüreğimiz daralıyor! Şiddet, intiharlar, cinnetler sonucu işlenen vahşetler, akla hayale gelmeye insanın insana verdiği zararlar, işlenen suçlar!

Aslında tüm bunlar derinlemesine incelendiğinde kaynağın ya da tetikleyicinin egoizm olduğunu göreceğiz!

Egoizm, bireyleri tek tek etkilediği gibi, günümüzde, egoist ruh hali, devletler de baskın bir vaziyettedir! Bazı ülkelerin, en basit çıkarları uğruna başka ülkeleri mahvetmek ve oradaki insanlara zulmetmek için neler yaptıklarını, ne oyunlar çevirdiklerini üzülerek izlemekteyiz. Şuan Suriye’de yaşananlar! En net örnektir!

On binlerce masum insan kurşunların hedefi oldu, milyonlarca insan yerinden yurdundan edildi, on binlercesi, çoluk çocuk denizlerde boğuldu. Ne için, neyin uğruna!

 Bu savaş yüzünden çile çeken, zulme uğrayan çoluk çocuğun bu savaşın çıkmasında bir etkileri var mıydı acaba? Hatta onlar halen daha bu savaşın neden çıktığını, ne için savaşıldığından tam olarak haberdarlar mıdırlar acaba?

Halen daha bazı devletler kendi çıkarları için bu savaşı körükledikleri gibi başka ülkeleri de buna dahil etmeye, başka ülkelerde de ocakların sönmesine, çocukların ölmesine uğraşıyorlar.

Peki, ne için; kendi çocuklarını burada ölen masum çocukların kanlarıyla beslemek için mi?

İsmail Hakkı Kavurmacı